İnsanlar katı atık yönetimini düşündüklerinde, muhtemelen bunu çöplerin çöplüklere atılması veya yakılmasıyla ilişkilendirirler. Bu tür faaliyetler sürecin önemli bir bölümünü oluştururken, optimum entegre katı atık yönetimi (ISWM) sisteminin oluşturulmasında çeşitli unsurlar yer alır. Örneğin, arıtma teknikleri katı atığın hacmini ve toksisitesini azaltma işlevi görür. Bu adımlar onu bertaraf için daha uygun bir forma dönüştürebilir. Atık arıtma ve bertaraf yöntemleri, atık malzemelerin formuna, bileşimine ve miktarına göre seçilir ve kullanılır.
Başlıca atık arıtma ve bertaraf yöntemleri şunlardır:
Isıl İşlem
Termal atık işleme, atık malzemeleri işlemek için ısı kullanan süreçleri ifade eder. Aşağıda en yaygın kullanılan termal atık işleme tekniklerinden bazıları verilmiştir:
Yakma, en yaygın atık arıtma yöntemlerinden biridir. Bu yaklaşım, atık malzemenin oksijen varlığında yakılmasını içerir. Bu termal arıtma yöntemi, genellikle elektrik veya ısıtma için enerji geri kazanımı aracı olarak kullanılır. Bu yaklaşımın birkaç avantajı vardır. Atık hacmini hızla azaltır, nakliye maliyetlerini düşürür ve zararlı sera gazı emisyonlarını azaltır.
Gazlaştırma ve Piroliz, her ikisi de atıkları düşük miktarda oksijene ve çok yüksek sıcaklığa maruz bırakarak organik atık malzemelerini parçalayan iki benzer yöntemdir. Piroliz kesinlikle oksijen kullanmazken gazlaştırma, işlemde çok düşük miktarda oksijene izin verir. Gazlaştırma, yakma işleminin hava kirliliğine neden olmadan enerjiyi geri kazanmasını sağladığı için daha avantajlıdır.
Açık Yakma, çevreye zararlı olan eski bir termal atık arıtma yöntemidir. Bu tür işlemlerde kullanılan yakma fırınlarının kirlilik kontrol cihazları yoktur. Hekzaklorobenzen, dioksinler, karbon monoksit, partikül madde, uçucu organik bileşikler, polisiklik aromatik bileşikler ve kül gibi maddeler yayarlar. Ne yazık ki bu yöntem, katı atıklara ucuz bir çözüm sunduğu için uluslararası alanda hala birçok yerel otorite tarafından uygulanmaktadır.
Çöplükler ve Çöplükler
Hijyenik depolama alanları en yaygın kullanılan atık bertaraf çözümünü sağlar. Bu depolama alanları, atık bertarafından kaynaklanan çevresel veya halk sağlığı tehlikelerinin riskini ortadan kaldırmak veya azaltmak için istenir. Bu alanlar, arazi özelliklerinin çevre ve depolama alanı arasında doğal tampon görevi gördüğü yerlerde bulunur. Örneğin, depolama alanı tehlikeli atıklara karşı oldukça dirençli olan kil topraktan oluşabilir veya yüzey su kütlelerinin olmaması veya su tablasının düşük olması ile karakterize edilebilir ve bu da su kirliliği riskini önler. Hijyenik depolama alanlarının kullanımı en az sağlık ve çevre riskini sunar, ancak bu tür depolama alanlarının kurulmasının maliyeti diğer atık bertaraf yöntemlerine kıyasla daha yüksektir.
Kontrollü çöplükler, hijyenik depolama alanlarıyla aşağı yukarı aynıdır. Bu çöplükler, hijyenik depolama alanı olma gerekliliklerinin çoğuna uygundur ancak bir veya iki tanesi eksik olabilir. Bu tür çöplüklerin iyi planlanmış bir kapasitesi olabilir ancak hücre planlaması olmayabilir. Gaz yönetimi, temel kayıt tutma veya düzenli kaplama olmayabilir veya kısmi olabilir.
Biyoreaktör depolama alanları son teknolojik araştırmaların sonucudur. Bu depolama alanları atık ayrışmasını hızlandırmak için üstün mikrobiyolojik süreçler kullanır. Kontrol edici özellik, mikrobiyal sindirim için optimum nemi sürdürmek amacıyla sürekli sıvı eklenmesidir. Sıvı, depolama alanı sızıntı suyunun yeniden dolaştırılmasıyla eklenir. Sızıntı suyu miktarı yeterli olmadığında, kanalizasyon çamuru gibi sıvı atıklar kullanılır.
Biyoremediasyon
Biyoremediasyon, kirleticileri kirlenmiş topraklardan veya sudan parçalamak ve uzaklaştırmak için mikroorganizmaları kullanır. Genellikle petrol sızıntılarını, endüstriyel atık suları ve diğer kirlilik biçimlerini arıtmak için kullanılır. Kirlenmiş alanlar ve belirli tehlikeli atık türleri için yaygındır.
Kompostlama, küçük omurgasızlar ve mikroorganizmaların etkisiyle organik atık maddelerin kontrollü aerobik ayrışması olan en sık kullanılan atık bertaraf veya arıtma yöntemlerinden bir diğeridir. En yaygın kompostlama teknikleri arasında statik yığın kompostlama, haşere kompostlama, sıra kompostlama ve kap içi kompostlama yer alır.
Anaerobik Sindirim ayrıca organik maddeleri parçalamak için biyolojik süreçleri kullanır. Ancak Anaerobik Sindirim, atık malzemeyi parçalamak için oksijen ve bakteri içermeyen bir ortam kullanır; kompostlamanın mikropların büyümesini sağlamak için havaya sahip olması gerekir.
Uygun atık işleme ve bertaraf yöntemini seçerken atığın belirli özelliklerini, çevre düzenlemelerini ve yerel koşulları göz önünde bulundurmak önemlidir. Çeşitli atık akışlarını etkili bir şekilde ele almak için genellikle birden fazla yöntemi birleştiren entegre atık yönetim sistemleri kullanılır. Ek olarak, atık azaltma ve geri dönüşüm çabalarına ilişkin kamu bilinci ve katılımı sürdürülebilir atık yönetiminde önemli bir rol oynar.
Gönderi zamanı: 20-Aralık-2023